هنگامی که ستاره ای مانند خورشید ما متولد می شود ، می تواند چندین و چند میلیارد سال  تقریبا ً به طور یکسان و یکنواخت نور افشانی کند و سیاره های منظومه ی خود را از انرژی بهره مند سازد . به هر حال زمانی می رسد که دیگر ذخایر مواد سوختی در مرکز آن به انتها می رسد و چراغ عمرش خاموش می شود . خورشید می تواند نزدیک به 11 میلیارد سال مداوم نور افشانی کند ، که از این مدت حدود 5 میلیارد سال را پشت سر گذاشته است . وقتی که در هسته ی مرکزی این ستاره تمام هیدروژن به هیلیوم تبدیل شود ، هسته درهم می ریزد و همواره داغ تر می شود . به دور هسته ی مرکزی هنوز هیدروژن یافت می شود که آن نیز (( می سوزد )) و به هلیوم تبدیل می شود . مرکز خورشید همواره داغ تر و داغ تر  می شود . در نهایت بر اثر هم جوشی هسته ی دیگری هلیوم به کربن تبدیل می شود . بر اثر تمام این فرآیند ها در یک ستاره ی در حال پیر شدن ، فشار اضافی ایجاد می شود و خورشید به صورت یک غول سرخ متورم می شود . خورشید ما در پایان زندگی خود چنان بزرگ خواهد شد ، که ستاره های درونی یعنی عطارد و زهره را می بلعد و زمین را تا 1000 درجه سانتیگراد داغ می کند . در پایان ، خورشید درحال مرگ ، پوشش بیرونی خود را پس می زند و از خود می راند ؛ هسته ی خورشید باقی می ماند و به تدریج سرد می شود . ستارگان بزرگ مدارهای خارجی خود را با انفجاری عظیم از خود دور  می کنند ، که دانشمندان این پدیده را  (( انفجار سوپر نُوا ))    می نامند .            

برگرفته از کتاب چرا و چگونه ( مجموعه سوم )

علاقه ی قلبی نجات دهنده است.
پیشنهاد برای یاد گیری
سیرت شهیدان
ازدواج فرزندان آدم
ازدواج فرزندان آدم
[عناوین آرشیوشده]